Estreiteces na ‘tele’ electoral

Fonte: Junta Electoral Central [click para ampliar]

Malia ao estraño e case anestesiado ambiente na noite do xoves ao venres comezará a campaña para as eleccións a Cortes Xerais do vindeiro día 20. Nestes días previos as forzas políticas esfórzanse en aquelar a súa maquinaria electoral para poñela a pleno rendemento durante dúas semanas nas que, no caso galego, PP, PSdeG e BNG disputarán o espazo público para reclamar o voto dos cidadáns nun contexto de desafección, coa pantasma da abstención máis presente ca nunca. Neste escenario, un dos motivos habituais de refrega política é a presenza nos medios de comunicación, sobre todo nos públicos. Tanto a CRTVG como RTVE son observadas cronómetro en man polos responsables das campañas non só para calcular se son cumpridos os antixornalísticos bloques de información electoral, senón tamén para controlar a emisión dos seus vídeos nos espazos gratuitos de propaganda, regulados pola Lei do Réxime Electoral Xeral (Lorex). É precisamente nestes espazos e nos beneficios ou prexuízos que reportan a uns e outros nos que hoxe fixaremos a ollada.

O pasado 27 de outubro a Junta Electoral Central daba o seu visto e prace á distribución dos espazos electorais en Televisión Española e Radio Nacional de España baseándose nos criterios que estipula a Lorex. As desconexións galegas de TVE dedicarán 40 minutos á emisión de propaganda partidaria, dos cales 15 minutos serán para o PP -11 deputados no Congreso-, outros tantos para o PSdeG -10 deputados- e os 10 restantes para o BNG -dous deputados-.

Advertisement

Un ‘cambio’ de 600.000 euros na TVG

Logotipo do programa / AVG

Son tempos convulsos para os medios de comunicación en xeral e e a Compañía de Radio Televisión de Galicia (Crtvg) non escapa a eles. Ben ao contrario, a tramitación da nova lei que rexerá a TVG e a Radio Galega está a xerar unha fonda controversia. Os traballadores aseguran ver sobre as súas cabezas a sombra da privatización e do desmantelamento nunhas protestas que xa xeraron as primeiras “represalias”, denuncian.

Neste escenario, no que dende instancias oficiais se cuestiona o gasto destes medios públicos, unha lixeira operación de mergullo nos arquivos parlamentarios permite coñecer, por exemplo, o custe dun dos formatos que, a priori, poderían distar en maior medida da vocación de “servizo público” que se lle presupón ao ente: o reality Gran Cambio,  un “programa de telerrealidade no que catorce participantes comprométense a adelgazar e adquirir hábitos de vida saudables -segundo a súa ficha no portal do audiovisual galego-” que supuxo un investimento superior ao medio millón de euros.